செந்தமிழ் செழிப்பதெனச் செவியில் இசைதரும்,
பைந்தமிழ் பண்பாடெனப் பாரில் விளங்கும்!
அழகிலும் மேலான செவ்வேணி மொழியே,
அன்புக்கும் அடையாளம் – தமிழென்று பெயரே!
பொற்கால பண்பாட்டு நூல் பரப்பிய,
தொல்காப்பிய முறையே சொல்லித் தரும்!
குறிஞ்சியும் மருதமும் வாழ்த்தும் கானம்,
இழைத்ததோர் இசையெனும் இலக்கிய வானம்.
அம்மா என அழைத்தபோது உயிர் நனைய,
அன்பு எனும் சொற்களில் காதல் பரிமளிக்க,
இளமைக்கே அழகு தரும் இனிய ஒலி,
தமிழ்தான் நம்மில் தவழும் மெல்லிசை கொலி.
வேரெங்கும் பரவிய மொழியாக இருந்தும்,
வேறொன்றும் போதாதென்று நெஞ்சம் நின்றும்;
தமிழில் சொல்லாத சொற்கள் வாழ்வதில்லை,
தமிழுடன் இல்லாத உயிர்கள் வாழ்ந்ததில்லை.
